พานรินทร์, พานเรศ หมายถึง [พานะริน, พานะเรด] (กลอน) น. พญาลิง, ลิง.
ดู พานร.
ดู พานร.
ว. ซ้าย, ข้างซ้าย, เช่น ดยรดาษหน้าหลังหลาม ทงงทักษิณพามพิพิธ.(ม. คำหลวง). (ป., ส. วาม).
น. เครื่องมือสําหรับพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน ทำด้วยไม้ มีด้ามกลมยาวประมาณ ๒ ศอก สำหรับจับด้านที่ใช้พุ้ยน้ำมีลักษณะแบน, ถ้าลอกลวดเป็นคิ้วตลอดกลางใบพาย เรียกว่า พายคิ้ว, ถ้าด้ามสั้นใบป้อม เพื่อให้จับได้ถนัด เรียกว่า พายทุย, เรียกไม้แบน ๆ ที่มีรูปคล้ายพาย เช่น พายกวนขนม. ก. เอาพายพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน.
(สํา) ก. ทํางานไม่ประสานกัน.
(สํา) ก. ทําด้วยความยากลําบาก.
(สํา) ก. คิด ทํา หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา.